"Ο τουρισμός ήρθεπρος τη Μύκονο,δεν
συνέβη το αντίθετο.
Συγγραφείς και παντός
είδους καλλιτέχνες την
επισκέφθηκαν απο τα
πρώτα μεταπολεμικά
χρόνια - βλέπετε η Δήλος δεν απείχε πολύ.
Καθώς δεν μπορούσαν να βρούν κατάλυμμα υπο
το δήλιον φώς, αναγκαστικώς τους το παρείχε το
φτωχό των ψαράδων εντευκτήριο.
Οσοι έμειναν, τους προικοδότησε το κέρας της Αμαλθείας.Οι υπόλοιποι, οι οποιοι ησαν και οι περισσότεροι,μετανάστευσαν στο Πειραιά και στην Αθήνα,αναζητώντας μεροκάματο στον λιμένα και στις οικοδομές.Απο τους μεταναστεύσαντες, ορισμένοι επιδόθηκαν στις επιχειρήσεις, δημιουργώντας μια δεύτερη κερδοφόρο Μύκονο στο άστυ.Πενήντα χρόνια και βάλε τουρισμού πελέκησαν τα βουνά του νησιού: ανοίχθηκαν νέοι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι που το πλήγωσαν, οι πλαγιές με θέα οικήθηκαν απο επήλυδες, οι οποίοι τις έσκαψαν μετατρέποντάς τες σε πισίνες, οι παραλίες "κατακτήθηκαν¨ απο νεόδμητα οικήματα, τα τέσσερα επι τέσσερα όργωσαν την άμμο, τα ταχύπλοα χάραξαν την θάλασσα - τι να πείς;
H μικρή κλίμακα αρμόζει στο νησί και η ήπια χρήση του.Τα μονοπάτια είναι μονοπάτια, τα λαγκάδια λαγκάδια, κι όσοι τα έστρωσαν με άσφαλτο ή με τσιμέντο,ώστε να έχουν πόσβαση στο κατάλυμά τους, ειναι χαμένοι απο χέρι.Ήδη βλέπω τα βούρλα τα κατεστραμμένα να σηκώνονται τεράστια και να θέλουν να τους πνίξουν, τα φρύγανα να βάζουν φωτιά, καίγοντας τις νέες κατοικίες, τα βουνα να θέλουν να ξαναβρούν τον όγκο τους, που θυσιάστηκε υπέρ ενός δωματίου με θέα¨
Βασίλης Καλαμαράς, "Πελεκημένη Μύκονος απελέκητη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου