SANTORINI PHOTOS

SANTORINI

---NUITS DE CONTE A HOOK BAR---

Le cliché séculaire mentionne que l'amour passe par l’estomac. Eventuellement elle passe aussi par les images que la rétine aperçoit à Hook rock bar restaurant à Kamari de Santorini. Ancien [syrtiko] à la plage de Kamari que son propriétaire a changé à un espace sympathique de détente pour toutes les heures du jour et de la nuit. Pêcheur à la profession personne très connue sur l'île il a ajouté à chaque angle de l'espace son allure personnelle clairement intégrée à l'immensité interminable du bleu ciel.

ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΗ - ΚΙΕΒΟ -KIEV -SIMFEROPOL

THE WORLD'S MOST BEAUTIFUL ISLANDS IN PICTURES

Τι κ' άν δέν φθάσουμε ποτέ εκεί. Aς κάνουμε οφθαλμόλουτρο φωτογραφικό (Μαλδίβες).

SANTORINI

SANTORINI HOOK BAR PHOTOS

SANTORINI SUMMER 2009

Το υπεραιωνόβιο κλισέ αναφέρει οτι ο έρωτας
περνάει απ' το στομάχι.Ενδεχομένως να περνά καί
από τις εικόνες που προσλαμβάνει ο αμφιβληστρο-
ειδής στό Hook rock bar restaurant στό Καμάρι
της Σαντορίνης. Παλιό συρτικό στήν παραλία του
καμαριού πού το μετέτρεψε σ' ένα συμπαθητικό
χώρο χαλάρωσης για όλες τις ώρες της ημέρας καί
της νύχτας ο κατά τ' άλλα ευρηματικότατος ιδιοκτή-
της του. Ψαράς στό επάγγελμα πολύ γνωστή φυσι-
ογνωμία τού νησιού έχει προσθέσει σε κάθε γωνιά
τού χώρου τις προσωπικές του διακοσμητικές πινε-
λιές σαφώς ενταγμένες στήν απεραντοσύνη τού
φουρτουνιασμένου ατελείωτου γαλάζιου.
Τόπος συνάντησης τα πρωϊνά ιδίως τού ντόπιου
στοιχείου, ιδανικό cafe για τόν περιηγητή πού γυρί-
ζει τήν πλάτη στήν πολυδιαφημισμένη γκλαμουριά
της καλντέρας, χώρος απόλαυσης τού πρωϊνού σε
πολύ οικίο περιβάλλον και προπάντως με τήν
προσωπική επιμέλεια καί εξυπηρέτηση τού ιδιο-
κτήτη σε τιμές πού δεν θυμίζουν με τίποτα την
Σαντορίνη. Τό μεσημέρι λειτουργεί κυρίως ως εστια-
τόριο με
πικοιλία
ετερόκλη
των γεύ-
σεων πού
διαγκονί-
ζονται
στον ου-
ρανίσκο
σου για
τήν
πρωτιά.
Τα μαρινα-
ρισμένα ψάρια ως ξεκίνημα,
ψαρεμένα και παρασκευασμένα με μυστική
συνταγή του ψαρά, σε ταξιδεύουν σε αχαρτο-
χράφητες περιοχές της γεύσης. Οι μερίδες
ικανοποιούν τούς πάντες καί η λιτότητα σε
εντυπωσιάζει.Τα ψάρια πάντα φρέσκα και
με προσυννενόηση από την προηγούμενη
ημέρα έχεις τήν δυνατότητα επιλογής
και είδους.
Αν καί οι περισσότεροι λάτρεις τού νησιού έχουμε
συνδυάσει την απόλαυση τού ποτού στο Hook
μπλεγμένη σε rock ακούσματα καί οπτικές διεγέ-
ρσεις από την αντανάκλαση τού φεγγαριού στήν
σκοτεινιασμένη θάλασσα εντούτοις το στέκι κρύβει
γαστριμαγικές εκπλήξεις ακόμη ανεξερεύνητες.
Η παγωμένη μεσημεριανή μπύρα πέραν πάσης
κριτικής σού γιατρέυει πρός στιγμήν όλες τις
έννοιες καί σκοτούρες της ενταντικοποιημένης
αστικής ζωής μας. Ο απογευματινός καφές στις
κλασικές πολυθρόνες τού σκηνοθέτη δίπλα στήν
άμμο μέ το κυματιστό απογευματινό ανεμοδούρι
σε προετοιμάζουν για τήν νυχτερινή διασκέδαση
χαλάρωση στις Rock περιπλανήσεις. Το concept
στό Hook bar είναι καθαρό. Παραμένει ένα από
τα πιό legit rock στέκια του νησιού.
Ανέπαφο από τα σημεία των καιρών,διατηρεί τήν
κλασική του rock αύρα στο ακέραιο.
Δεν περνά σχεδόν καμία βραδιά χωρίς να προκύ-
πτει full house.Aν καί απόκεντρο οι φανατικοί
του φίλοι έρχονται απ' όλες τις γωνιές τού νησιού
ειδικά τούς καλοκαιρινούς μήνες για να διασκεδά-
σουν ακόμη και από πρωτόγονους βινιλιακούς
rock ήχους.
Το soundrack δεν είναι μονόχνωτο εκτός από rock
θα ακούσεις προγονικό blues, groovy funk καί
soul, επιλογές πάντα με τήν επιμέλεια τού DJ
Loukas.
Στήν ενημερωμένη μπάρα ο ψαγμένος θα βρεί
πολλές ετικέτες από mult whiskies καί premium
vodkas ενώ οι bartenders ενημερώνονται συχνά
με γευσιγνωσίες.
Η ευτυχία τού
έμπειρου πότη
δηλαδή.Συχνά
ο DJ Loukas
παίζει βινίλιο
καί αυτό φανε-
ρώνει όχι μόνο
γνώση αλλά
αγάπη καί
μεράκι.Ετσι
το Hook bar
προσφέρει στούς
απανταχού
rockers τού
νησιού πλήρη
χαλαρωτική
απόλαυση
καί άφθο-
νη οπτικο-
ακουστική
τροφή γιά τήν χειμέρια αστική περιπλάνηση
πρός ανάκτηση τού ημερήσιου επιούσιου.

AΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ.

Η ψηφοφορία διήρκεσε δύο μήνες καί το
ερώτημα ήταν ''Πώς σας αρέσει να ταξιδεύετε;
Με group, μόνοι, με παρέα, με τον-την φίλη,
με τον-την σύζυγο''. Η ψηφοφορία έληξε
20/04/09 καί τα αποτελέσματα είναι τα ακόλουθα.
-----------------
Με group 4%
Μόνοι 4%
Με παρέα 20%
Με τον-την φίλη 56%
Με τον-την σύζυγο 16%

-----------------

Αλήθεια έχετε δεί την διαφήμηση της AEGEAN;

BUCHAREST PHOTO GALLERY APRIL 2009

ΜΟST DANGEROUS EUROPEAN COUNTRIES FOR DRIVERS

Αν σας αρέσουν τα

μακρινά ταξίδια με

το αυτοκίνητο καλό

είναι να γνωρίζετε

τις πιο επικίνδυνες

χώρες σε επίπεδο

οδικής ασφάλειας

και απωλειών ζωής

ανά ένα εκατομμύριο

κατοίκους κατ' έτος.

----ΧΩΡΑ ----------ΕΤΗΣΙΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ/ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΚΑΤ.

1.ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ -------------------- --------233

2.ΛΕΤΟΝΙΑ -------------------------------177.4

3.ΕΣΘΟΝΙΑ -------------------------------154.7

4.ΕΛΛΑΔΑ-------------------------------- 148.8

5.ΠΟΛΩΝΙΑ------------------------------- 137.4

6.ΣΛΟΒΕΝΙΑ------------------------------ 131.3

7.ΟΥΓΓΑΡΙΑ------------------------------- 129.3

8.ΚΥΠΡΟΣ--------------------------------- 112.2

9.ΤΣΕΧΙΑ---------------------------------- 103.7

10.ΒΕΛΓΙΟ---------------------------------101.7

11.ΙΣΠΑΝΙΑ--------------------------------93.7

12.ΙΤΑΛΙΑ----------------------------------92.4

13.ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ---------------------------91.7

14.ΑΥΣΤΡΙΑ--------------------------------88.3

15.ΙΡΛΑΝΔΙΑ-------------------------------87.4

16.ΓΑΛΛΙΑ----------------------------------74.7

17.ΓΕΡΜΑΝΙΑ-------------------------------61.8

18.ΑΓΓΛΙΑ-----------------------------------57.4

19.ΕΛΒΕΤΙΑ---------------------------------49.3

20.ΟΛΛΑΝΔΙΑ-------------------------------44.5

ΤΗΕ WINE ROADS - A STEP FROM THE GREEK BULGARIAN BORDERS.

Πρίν από ένα εικοσα-
ήμερο συμμετείχα σ'
ένα τριήμερο επιστημο-
νικό συνέδριο στην
Θεσσαλονίκη. Αποφάσισα να μεταβώ
οδικώς για να μπορέσω,
δοθείσης ευκαιρίας,
να μεταβώ σ' ένα χωριό
στη Βουλγαρία κοντά στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Ο καιρός και τις τρείς ημέρες στην Θεσσαλονίκη θύμιζε Αγγελο-
πουλικό τοπίο. Εμπόδιο ανυπέρβλητο για να
μπορέσεις να σουλατσάρεις στην πόλη μετά το
πέρας του ημερήσιου συνεδριακού προγράμματος.
Ετσι οι κινήσεις μου περιορίσθηκαν εντός του συνεδριακού κέντρου
και στο lobby του ξενοδοχείου.
Την τρίτη ημέρα με το τέλος του συνεδρίου αποφάσισα να ταξιδέψω μέχρι
το Mέλνικ. Ενα κρασοχώρι που
απέχει γύρω στα τριάντα χιλιόμετρα από τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Η ώρα ήταν 1.30 το μεσημέρι και η διαδρομή πλησιάζοντας στις Σέρρες ήταν πολύ άσχημη.
Το χιόνι σε πολλά σημεία έφτανε το μισό μέτρο,
ευτυχώς ο δρόμος ήταν καθαρός και έτσι κατά-
φερα χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες να φτάσω στα
σύνορα στον Προμαχώνα. Στο Ελληνικό συνορι-
ακό φυλάκιο δεν καθυστερήσαμε καθόλου μια
γρήγορη ματιά στο κατάστημα των συνόρων χωρίς
κάτι το ενδιαφέρον πλήν των μυρίων Ελλήνων που
συνωστίζονται μπροστά στα ράφια και συγκρίνουν τις τιμές. Περάσαμε πολύ γρήγορα τον Βουλγαρικό έλεγχο, πληρώσαμε 5 Ευρω κόστος διοδίων για την Βουλγαρική επικρά-
τεια,στη διαδρομή Αθήνα Θεσσαλονίκη ουτε που θυμάμαι πόσες φορές πλήρωσα και συνεχίσαμε ακολουθώντας τις πινακίδες την διαδρομή πρός το
χωριό Μέλνικ.
Συνολικά από Θεσσαλονίκη η διάρκεια του ταξιδιού
ήταν περίπου μιάμιση ώρα.Φθάνοντας στο χωριό
αντικρύζεις μια αναλλοίωτη εικόνα υπαίθρου με
σπιτάκια λητά που διατηρούν ομως την
αρχιτεκτονική τους
άποψη και μερικούς
ξενώνες περιποημέ-
νους και καλόγουστους.
Μια γρήγορη βόλτα στα
καλντερίμια του χωριού
ηταν απαραίτητη για να
σχηματίσουμε μια εικόνα. Το χωριό
αναπτύσσεται εν μέσω δύο βουνών και χωρίζεται
στη μέση από ένα χείμαρο.Δεν είδαμε κανένα
σπίτι, ακόμη και τα νεόδμητα,που να μην ακο-
λουθεί την αρχιτεκτονική και τον τρόπο κατα-
σκευής του τόπου.Τα γηϊνα υλικά, πέτρα ξύλο,
ήταν τα κατ' εξοχήν υλικά κατασκευής, όλα τα
καλντερίμια ηταν στρωμένα με κυβόλιθους
και βέβαια πουθενά δεν είδα αλουμίνιο, ελπίζω
οι Ελληνες να μην τους επηρεάσουν γρήγορα.
Μετά την γρήγορη περατζάδα επιλέξαμε ένα
καπηλιό για το μεσημερινό γεύμα και βέβαια
την πρώτη μας επαφή με τους τοπικούς οίνους.
Η ποικιλία πολύ μεγάλη και η παλαιότητα
των φιαλών αξιοθάυμαστη. Η σπεσιαλιτέ της
περιοχής είναι κατσικάκι και αρνάκι στο
φούρνο, σαφώς και τα επιλέξαμε,για να τα συνο-
δεύσουμε μ' ένα Merlot του 1995. Από την
μυρωδιά του φελού καταλάβαινες οτι είχες να
κανεις μ' ένα αριστούργημα για τον ουρανίσκο.
Στην επαφή με τις νευρικές απόλήξεις της
γλώσσας επιβεβαιώθηκα πλήρως και από κόστος,
ακριβό για τα δεδομένα της Βουλγαρίας, 12 ευρω,
είπατε τίποτα;
Δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο, η ώρα είχε φθάσει 8
το βράδυ και έπρεπε να πάρουμε τον δρόμο της
επιστροφής για Θεσσαλονίκη.Φύγαμε με μιά
γλυκιά ανάμνηση γι' αυτό τον γραφικό τόπο που
θυμίζει την Ελλάδα του 60-70, γυρίζοντας η
υπόσχεση γράφτηκε στό υποσυνηδειτό μας οτι
το μέρος αυτό θα το ξαναεπισκευτούμε.

JOURNEY THROUGH THE ICES

Πρίν από ένα μήνα μου έστειλε φίλος ναυτικός αυτές τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες από το πλοίο (γκαζάδικο) CAP LEON κατηγορία ice class σε ταξίδι, τον Γενάρη του 2007, κάπου μεταξύ Αλάσκας και βόρειου Καναδά. Το τι συνθήκες επικρατούν στήν κουβέρτα του πλοίου, οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Με τα ευχαριστώ μου γι' αυτές τις σπάνιες εν πλώ παραστάσεις και τις ευχές μου για γαληνεμένα ταξίδια αφιερώνω σε όλα τα μέλη του πληρώματος την ''Αντινομία'' του ποιητή Νίκου Καββαδία

ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ

Ο έρωτάς σου μια πληγή και τρεις κραυγές.

Στα κόντρα σκούζει ο μακαράς καθώς τεζάρει.

Θαλασσοκόρη του βυθού-χίλιες οργιές-

του Ποσειδώνα εγώ σε κέρδισα στο ζάρι.

........................................................................

Και σ' έριξα σ' ένα βιβάρι σκοτεινό

που στέγνωσε και ξανεμίστηκε το αλάτι.

Μα εσύ προσμένεις απ' τον δίκαιον ουρανό

το στεριανό, το γητευτή, τον απελάτη.

.........................................................................

Οταν θα σμίξεις με το φώς που σε βολεί

και θα χαθείς μέσα σε διάφανη αμφιλύκη

πάνω σε πράσινο πετούμενο χαλί,

θα μείνει ο ναύτης να μετρά το άσπρο χαλίκι.

Φουντούλης Γιώργος.

THE WINE ROADS IN THE GREEK ISLANDS

Ο οίνος είναι ένα αλκοολούχο ποτό προϊόν
ζύμωσης του χυμού των
σταφυλιών (μούστος)
σε διάφορες αποχρώ-
σεις του λευκού καί
του κόκκινου καί με
ποικιλία γεύσεων.
Το κρασί είναι ιδιαί-
τερου ενδιαφέροντος
για διάφορους λόγους.
Είναι αφενός ένα δη-
μοφιλές ποτό πού συ-
νοδεύει καί ενισχύει ένα ευρύ φάσμα γεύσεων από
τις πιό απλές καί παραδοσιακές ως τις πιό σύνθετες,
αφετέρου αποτελεί σημαντικό αγροτικό προϊόν πού
αντικατοπτρίζει την ποικιλία τού εδάφους την δια-
φορετικότητα τού κλίματος καί βέβαια πολλές
φορές το πολιτιστικό επίπεδο των πληθυσμών πού
το καλλιεργούν.Ο οίνος χρησιμοποιείται επίσης σε
θρησκευτικές τελετές ενώ το εμπόριό του είναι
σημαντικής σπουδαιότητας οικονομική δραστη-
ριότητα μέχρι στις μέρες μας. Ιστορικά στοιχεία για
το κρασί υπάρχουν από
το 5.000 π χ. Οι αρχαίοι
Ελληνες έπιναν κρασί
αναμειγνύοντάς το σε
αναλογία 1:3 (ένα μέ-
ρος κρασιού πρός τρία
μέρη νερού). Διέθεταν
ειδικά σκεύη,τους κρα-
τήρες, για την ανάμειξη
και τον δροσισμό. Το
κρασί πού δεν είχε αναμειχθεί ονομαζόταν άκρατος
οίνος καί η πόση του εθεωρείτο βαρβαρότης.Το
συνιστούσαν οι γιατροί στους αρρώστους καί το
έπιναν επίσης στα μακρυνά ταξίδια ως τονωτικό.
Το κρασί είναι άρρηκτα δεμένο με την πολιτιστι-
κή κληρονομιά των Ελλήνων καί κατ' επέκταση
με τις ανθρώπινες αξίες των αγροτικών πληθυ-
σμών πού το παράγουν. Στα πλαίσια της γνώσης
των ιστορικών πολιτισμικών καί γευσιγνωστικών
δεδομένων αναπτύσεται τα τελευταία χρόνια
ο λεγόμενος οινικός τουρισμός ο οποίος ακολουθεί
τους δρόμους τού κρασιού.
Ενας απ' αυτούς είναι καί
ο θαλάσσιος δρόμος
πού οδηγεί τόν επι-
σκέπτη στα διάφο-
ρα νησιά του ιονίου
και του αιγαίου αρχι-
πελάγους. Μετά από
όχι καί τόσο πολύ σκέψη αποφάσισα για
ένα τριήμερο να ακολουθήσω την θαλάσσια
διαδρομή πού θα με οδηγήσει στη Θήρα, για
να επισκεφθώ το μουσείο οίνου του Γιώργου
Κουτσογιαννόπουλου καθώς επίσης να γευτώ
καί τα κρασιά τού ομώνυμου οινοποιείου.
Το μουσείο βρίσκεται στο κεντρικό δρόμο από
Φηρά για Καμάρι στη περιοχή του Βόθωνα.
Τα εκθέματα αναδυκνείονται σε υπόσκαφο
χώρο (σπηλιά) σε βάθος 8 μέτρων κάτω από την
γή καί σε μήκος 300 μέτρων σε σχήμα λαβύρι-
νθου. Ο επισκέπτης μπορεί να κατανοήσει την
ζωή του Σαντορινιού αμπελουργού καθώς καί
την ιστορία του κρασιού, σ' αυτό τον άνυδρο
τόπο, από το 1600 έως καί το 1970.
Για την δημιουργία του μουσείου χρειάστηκαν 21
κοπιαστικά χρόνια σκληρής δουλειάς με υπομονή
καί επιμονή όπως με πολύ υπεριφάνεια, για το
τελικό αποτέλεσμα, μού αναφέρει ο κος
Κουτσογιαννόπουλος ο οποίος εκπροσωπεί την 4η
γενιά των ομώνυμων οινοποιών.Ολα τα εκθέματα
εργαλεία, σκεύη καί μηχανήματα είναι αυθεντικά
καί σπάνια κομμάτια τα οποία έχουν δουλέψει για
τις πρηγούμενες γενιές έχοντας αφήσει την ψυχή
τους να υπάρχει στο χώρο. Στο μουσείο όλα τα
εκθέματα παρουσιάζονται με σειρά ανάλογα με τα
στάδια παραγωγής του κρασιού το κλάδεμα,
το όργωμα, το τρύγο, το ζύγισμα καί το πάτημα των
σταφυλιών ο δε μηχανολογικός εξοπλισμός παρου-
σιάζεται με χρονολογική σειρά. Τα σπάνια εκθέμα-
τα, μηχανημάτων καί εργαλείων οινοποιήσεως σε
μεταφέρουν σε άλλη εποχή καί βεβαίως η περιή-
γησή μου τελειώνει στο γραφείο του ιδρυτή του
οινοποιείου του Γρηγορίου Κουτσογιαννόπουλου
με όλα τα προσωπικά του αντικειμενά καί είδη
γραφείου από το 1870.
Στο τέλος είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω τρία από
τα καλύτερα κρασιά πού παράγει σήμερα το οινο-
ποιείο στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο.
Πίνοντας καί διεγείροντας τόν ουρανίσκο μου, με
τις αιγαιοπελαγίτικες αρωματικές καί φρουτώδεις
γεύσεις σε κάθε γουλιά από το ασύρτικο,
συνειδητοποίησα την συντεταγμένη αδιατάρακτη
καί άοκνη γονιδιακή δύναμη της συνέχειας.

FINAL DESTINATION THE BRIDGE OF SPIES

Από μικρό παιδί διαβά-
ζοντας διάφορα κατα-
σκοπευτικά διηγήματα
ονειρευόμουνα κάποια
στιγμή να γνωρίσω τα
σημεία ανταλλαγής των
κατασκόπων όπως ειναι
η γέφυρα Glienicke
και το checkpoint Charlie στο Βερολίνο.
Kαι τα δύο τα επισκέπτεσαι έχοντας ως προορισμό
το Βερολίνο. Η γέφυρα των κατασκόπων βρίσκεται
τώρα πιά στο δρόμο από την πρωτεύουσα της
Γερμανίας για το Podstam, εκεί όπου έγινε καί η
ομώνυμη συμφωνία
μεταξύ Στάλιν, Τσώ-
ρτσιλ καί Τρούμαν.
Η διαδρρομή είναι
πανέμορφη σε κα-
ταπράσινη φύση και
με την χαρακτηριστι-
κή Γερμανική τάξη.
Φθάνοντας στη γέφυρα απολαμβάνεις το
παραποτάμιο τοπίο με την οργιαστική βλάστηση
πέριξ του ποταμού Havel. Η γέφυρα παραμένει
ατόφια και καλοσυντηρημένη από κατασκευής
της το 1907. Οι εικόνες πέριξ της γέφυρας
αφήνουν την φαντασία σου να ταξιδέψει
στα χρόνια του ψυχρού πολέμου με την
Γερμανία χωρισμένη στα
δύο και τη γέφυρα ένα
από τα σημεία σύνδεσης
του καρατομημένου γίγαντα.
Μέχρι το μεσημέρι η
περιοχή σφίζει από το
πήγαινε έλα των του-
ριστών και τον συνο-
στισμό των τουριστικών
λεωφορείων βλέπετε
κάθε τι οι άνθρωποι το χρησιμοποιούν
ως τουριστική ατραξιόν.Δυστυχώς εκεί γύρω δεν
υπάρχει κάποια καφετέρια για να καθίσεις οπότε
αναγκαστικά ορίζεις ως τελικό προορισμό το
Podstam. Mετά από οδήγημα τριάντα χιλιομέτρων
περίπου πάντα σε δρόμους απαράμιλης Γερμανικής
τάξης φθάνουμε στή πρωτεύουσα τού
Βραδεμβούργου. Μία πόλις ήσηχη αλλά ζωντανή
πεντακάθαρη με τριόροφα το πολύ κτήρια βαμμένα
με ζεστά γήινα χρώματα με όμορφα cafe,
εστιατόρια και βέβαια κλασικές Γερμανικές
μπυραρίες. Η ώρα είχε φθάσει 2.30 οπότε
μία εύγευστη ντόπια μπύρα ήταν μία καλή επιλογή
συνοδευμένη με ένα κλασικό Γερμανικό γεύμα.
Καθίσαμε σε μιά μπυραρία στό κέντρο της πόλης
με ευγενέστατες και πολύ εξυπηρετικές σερβιτόρες
οι οποίες μας εξήγησαν με κάθε λεπτομέρια για το
μενού της ημέρας. Διαλέξαμε αυτά πού μας πρότει-
ναν και εκ του αποτελέσματος είχαν απόλυτο δίκιο.
Η γεύση της πατατοσαλάτας έγινε σημείο αναφοράς
τής παρέας η δε μπύρα καλά ζυμωμένη σερβιρι-
σμένη στα ποτήρια τού ενός λίτρου ξαφρισμένη
με την ξύλινη σπάτουλα, μία πραγματική Γερμα-
νική μυσταγωγία. Ακολούθησε ο καφές με αυτό
το υπέροχο άρωμα, αλήθεια στη Γερμανία πουθενά
δεν έχω πιεί άσχημο καφέ,και μετά την εξόφληση
του λογαρισμού, 48 ευρώ για τρία άτομα, πήραμε
το δρόμο της επιστροφής για το Βερολίνο.